“Ο Άι Βασίλης είναι σκέτη λέρα” των Ρέππα-Παπαθανασίου σε σκηνοθεσία Ανδρέα Αραούζου
Το ανέβασμα κωμωδίας σπανίζει τα τελευταία χρόνια στο κυπριακό θέατρο. Θα ήθελα να δω μία δυνατή κωμωδία από την Κεντρική Σκηνή του ΘΟΚ κάποια στιγμή. Ωραία τα βαθυστόχαστα έργα αλλά η κωμωδία σε αυτή την περίοδο πανδημίας που διανύουμε είναι ανάγκη επιτακτική.
Η κωμωδία στο θέατρο δεν είναι εύκολη υπόθεση αφού ενέχει κινδύνους που αν ο σκηνοθέτης δεν πετύχει την συνταγή της τότε θα έχουμε μία κακή παράσταση. Οι κωμωδίες των Ρέππα-Παπαθανασίου αποτελούν όπως φαίνεται εγγύηση για επιτυχημένο αποτέλεσμα. Κι όμως ήταν δυστυχώς αρκετές οι φορές που το ανέβασμα κωμωδίας των Ρέππα-Παπαθανασίου γι΄αυτήν ακριβώς την απερισκεψία του σκηνοθέτη οδήγησαν τους ηθοποιούς και ολόκληρη την παράσταση σε ένα ατέρμονο ταξίδι προς το άγνωστο δίνοντας ένα αποτέλεσμα κακού θεάτρου με παρωχημένες ερμηνείες.
Μετά από αρκετό καιρό απόλαυσα κωμωδία στο θέατρο και γέλασα αβίαστα με την καρδιά μου. Η Alpha Square ανεβάζει σε σκηνοθεσία Ανδρέα Αραούζου την κωμωδία των Ρέππα-Παπαθανασίου “Ο Άι Βασίλης είναι σκέτη λέρα” με ένα απόλυτα δεμένο επί σκηνής καστ ηθοποιών. Η ανάγκη του κοινού για κωμωδία είναι περισσότερο από εμφανής και η συγκεκριμένη παράσταση ενστερνίζεται απόλυτα αυτό το γεγονός. Έπειτα από δύο χρόνια πανδημίας και όλων των ζοφερών συναφή που βιώνουμε το φάρμακο σε όλο αυτό είναι το γέλιο. Ο Ανδρέας Αραούζος φτιάχνει μια δυνατή παρέα με ηθοποιούς που παίζουν με χαρά, με μπρίο, με κέφι μία κωμωδία όχι μεγάλων αξιώσεων αλλά σπουδαίων ερμηνειών από τους Φώτη Αποστολίδη, Μαρίνα Βρόντη, Θανάση Δρακόπουλο, Χριστίνα Κωνσταντίνου, Ηρόδοτο Μιλτιάδους και Ειρήνη Σαλάτα Γεωργίου.
Το έργο "Ο Αη Βασίλης είναι σκέτη λέρα" αποτελεί διασκευή ενός γαλλικού έργου από τους σπουδαίους Μιχάλη Ρέππα και Θανάση Παπαθανασίου. Γράφτηκε το 1979 από την Ζοσιάν Μπαλασκό και μια ομάδα πέντε ακόμα ηθοποιών, οι οποίοι σκέφτηκαν να ανεβάσουν μία παράσταση, όπου ο καθένας θα έχει τη συγγραφική ευθύνη του ρόλου του. Έτσι το όλο εγχείρημα ολοκληρώθηκε κατά τη διάρκεια των προβών και στάθηκε ιδιαίτερα επιτυχημένο.
Ο Πιερ (Θανάσης Δρακόπουλος) και η Τερέζ (Χριστίνα Κωνσταντίνου) είναι μέλη της οργάνωσης "Η Ζωή είναι γλυκιά", η οποία υποτίθεται υποστηρίζει ψυχολογικά ανθρώπους που θέλουν να τερματίσουν τη ζωή τους. Την παραμονή των Χριστουγέννων εμπλέκονται με τη Ζορζέτ (Ειρήνη Σαλάτα Γεωργίου), τον Φέλιξ (Ηρόδοτος Μιλτιάδους), τη μαντάμ Νταγκαλάκοβα (Μαρίνα Βρόντη) και το Ζαν Ζακ (Φώτης Αποστολίδης), οι οποίοι, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, βρίσκονται στα γραφεία της οργάνωσης. Οι ιστορίες τους εμπλέκονται με τρόπο κωμικό και δημιουργούν ένα αταίριαστο μεν, αλλά δυναμικό σύνολο που φέρνει τα πάνω κάτω με αποτέλεσμα να δημιουργούνται διάφορα ευτράπελα στιγμιότυπα και γεγονότα που πίσω από το γέλιο που προκαλούν κρύβουν την τραγικότητα της σύγχρονης ζωής.
Ένα σύνολο μοναχικών ανθρώπων, με κάποιους από αυτούς να ζουν στο περιθώριο περνούν τις γιορτινές μέρες μόνοι με διέξοδό τους την σκέψη της αυτοκτονίας. Όλα αυτά δοσμένα υπό ένα κωμικό πρίσμα φέρνουν επί σκηνής μία καλοκουρδισμένη παράσταση με το καστ να είναι σκέτη απόλαυση ο καθένας στον δικό του ρόλο. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει στον Φώτη Αποστολίδη που υποδύεται ένα ρόλο τόσο ξεκαρδιστικό μα τραγικό δε, την τρανσέξουαλ Lady Gaga και την Μαρίνα Βρόντη που καταπίνει τα πνιγηρά της γέλια την στιγμή που ερμηνεύει το ουκρανικό χριστουγεννιάτικο τραγούδι αποφεύγοντας να διασταρώσει την ματιά της με τους συναδέφλους της για να αποφύγει το ξέσπασμά της σε γέλια.
Οι δυνατές στιγμές της παράστασεις αποτελούν αναμφίβολα οι έξυπνες κωμικές ατάκες των Ρέππα-Παπαθανασίου, η γρήγορη ροή της πλοκής που χωρίς το ταλέντο και την σπιρτάδα των πρωταγωνιστών δεν θα έφταναν ποτέ κάτω στο κοινό με αυτή την αμεσότητα.
Μία παράσταση που είχα τόση ανάγκη να παρακολουθήσω μέσα σε όλο αυτό τον συρφετό θεατρικών υπαρξιακών δραμάτων, υπαρξιακών αναζητήσεων και τραγικών ηρώων. Μία κωμωδία ανάλφρη που μέσα στην ελαφρότητά της και την διασκέδαση που προσφέρει σου τραβάει το χαλί κάτω από τα πόδια, υπενθυμίζοντάς μας την σπουδαιότητα ζωής μας, την ανάγκη μας για συνύπαρξη, για επαφή, για επικοινωνία, για αγάπη.
Έφυγα από την παράσταση με χαμόγελο χωρίς να χρειαστεί να βυθιστώ σε βαθυστόχαστες αναλύσεις και αναπάντητα ερωτήματα.